Lost and Found

She said she had lost her poems. They were written a long, long, long, long time ago. But recently, she found them on the internet, this one posted by bisayanarsing:

Ginamos ug ang Kinabuhing Daplig-Dagat

ni Che Fiel

Bulanon.
Wa tay mahimo.
Si Nanay nanangpit
Igawas ang garapon
Kay panahon na nga makuhaan
Ang mga bolinaw
Nga usa ka bulan ng giasinan.
Way kuha,
Matud pa ni Tatay
Kay ang mga isda ga iyahay
Sa lapa lapa sa lawud gataguanay.
Nangaon mi tanan
Sa ilalom sa bulan
Pagkahuman nanggawas ang mga silingan -
Ang mga inahan,
Gatapok-tapok sa may pantawan.
Ang mga amahan,
Gatinagayay ug tuba sa may lapyahan
Samtang ang mga bata,
Gapatintero sa basa.

Ug si Nung Tusoy gasugod nag balak
Dinuyugan sa gitara ni Undo nga iyang anak
Samtang ang bulan
Galili sa mga manag-uyab
Nga naggitik-gitik ug gaginukuray
Sa ilalom sa baga nga mga dahon sa Talisay.
Kay ugma kinahanglan na sad maghubang
Para ang pukot unya maandam
Kay sa Kadlawon nga musunod
Ihatud na sad sa mga inahan
Ang tingkarol
Samtang palawig ang mga amahan
Sa mga lawud nga wa pa naadtuan.
Ingon ini akong mahinumduman
Sa dapit nga among giput-an
Lami,
Bisan ginamos among sud-an.


(Si Che usa ka babayeng balaknon. Sa una pirteng latagaw apan karun nahiuli na gyud. Ang iyang binisaya gidalit niya sa iyang kagikan nga anaa nanimuyo karun sa usa ka baryo sa likod sa kinatas-ang bungtod sa Zamboanga Peninsula, ginganlan ug Lumad. Gidalit pud niya ang iyang mga balak sa mga nagkadaiyang pwersa nga karun, sa iyang dughan ug alimpatakan, gasanggka ug gadula.)